Yvonne de Boer

Een droombaan met diepgang in het AMC

Achter ieder goed doel, staat een krachtige man of vrouw. In het geval van Haarwensen is dit Yvonne de Boer. Wie is deze vrouw en wat bracht haar ertoe om zich in te zetten voor Haarwensen, wat doet ze eigenlijk voor de stichting en welke dromen heeft ze voor de toekomst? Ik ging met haar in gesprek over haar ‘kindje’ Haarwensen.

Van witte was naar ziekenhuiskapper
Na een jaar of acht in het kappersvak staat Yvonne op het punt er helemaal mee te stoppen. Het gezever over het schoon worden van de was en de wetenschap hoe alle kinderen van klanten het op school doen, biedt haar te weinig diepgang om het werk nog langer interessant te vinden. Juist als ze zich afvraagt wat dan nu, wijst een vriendin haar op een vacature bij de ziekenhuiskapper van het VU. In eerste instantie is ze afhoudend, want ja, wat als je alleen maar oude, zieke mensen in je stoel krijgt? Maar de mogelijkheid om de leiding te krijgen over de salon klinkt de 23-jarige Yvonne als muziek in de oren en ze besluit de sprong te wagen. Wat volgt is een bijzondere loopbaan, waarin geen dag hetzelfde is. 

De droombaan
“Het ene moment zit de professor in de stoel en het andere moment de chirurg, die daarna naar de OK moet. Het bleek juist heel veel diepgang te hebben en je kon wel heel veel voor mensen doen. Als jij zes weken in bed hebt gelegen en je kunt je haar eindelijk laten wassen, dan is dat echt wel een feestje voor die mensen.” Yvonne heeft duidelijk haar droombaan gevonden. Ze heeft dan ook niet de ambitie om voor zichzelf te beginnen als gestart wordt met de bouw van het AMC. Toch mist ze de waardering van haar werkgever en ze besluit te solliciteren bij het AMC. De selectieprocedure is net gestart en van de dertig kandidaten blijkt Yvonne de enige met ziekenhuiservaring.

“Ik heb leveranciers gebeld en gevraagd hoe het werkte.”

Leren in de praktijk
Het AMC is ook de plek waar ze het werken met pruiken steeds verder gaat uitbouwen. “Ik ben daar wel een beetje mee begonnen in het VU. Mijn werkgever daar had daar eigenlijk geen zin in. Maar ik vond dat je juist in een ziekenhuis, waar mensen kaal worden, niet kunt zeggen ‘dat doen wij niet’. Dat heb ik toen doorgezet in AMC.”

Maar een echte opleiding hoe er met de haarwerken moest worden omgegaan, die was – en is – er niet. “Er zijn een paar leveranciers voor haarwerken, die heb ik gebeld en gevraagd: Hoe werkt dat? Hoe ga ik om met zichtzendingen en met synthetisch haar? Hoe behandel ik de pruiken van echt haar? Hoe moet je ze wassen? Bij de leveranciers heb ik wel een training gedaan en later heb ik geleerd hoe ik zelf een mal moet maken en het haar kan knippen.”

Altijd een bekende
De medewerkers die bij Yvonne in de salon werken, zijn allemaal erg trouw aan hun werkgever. “Ik heb iemand al 36 jaar in dienst. Iemand 28 jaar en iemand 16 jaar. We zijn one big family daar. Het is gewoon fijn dat als mensen de salon bezoeken, er altijd iemand is die ze kennen.” Dat betekent ook dat de salon veel trouwe klanten heeft. “Mensen die een pruik gekocht hebben, blijven terugkomen. Want ze vinden het fijn dat ‘jij weet wat mijn haar voor mij betekent. Dat is niet zomaar haar, maar dat heb ik teruggekregen na de chemo.’ En ook artsen die daar 30 jaar gewerkt hebben en dan met pensioen gaan, blijven komen.”

Ieder kind een haarwerk
Toch zijn het vooral de kinderen die Yvonne raken en dan in het bijzonder de kinderen – of ouders van deze kinderen – die geen geld hebben voor een mooi haarwerk. Dat moet anders. Yvonne besluit deze kinderen aan een haarwerk te helpen. “Als je in de pubertijd zit, dan is een pukkel al een reden om niet uit te gaan. Dus laat staan als je drie weken na de eerste chemokuur al je haar in je handen houdt.” Toch had ze  dit succes nooit verwacht. Veruit de meeste – gratis – publiciteit ontvangt Haarwensen door de soms 80 persberichten per maand, die verspreid worden door kinderen en hun ouders die haren doneren. “Als er een meisje van 5 tegen haar moeder zegt ik wil mijn haar aan een ander kindje geven, dan is die moeder natuurlijk apetrots. Dus die zet alles in stelling om te vertellen hoe geweldig hun kind is.”

“Haarwensen goes Europe”

Een gevulde agenda
Bij de oprichting van Haarwensen had Yvonne twee doelen: geen kind hoeft meer met een kaal hoofd te lopen en het bestuur van de stichting krijgt geen geld voor zijn diensten. En het lijkt erop dat ze de beide doelen gerealiseerd heeft. Zelf stuurt ze het bestuur aan in haar rol van voorzitter en uit het gesprek maak ik op dat ze daar behoorlijk druk mee is. “Zaterdagavond was er hier in de buurt een meneer die werd 70 en die had voor Haarwensen aan iedereen geld gevraagd. Hij gaf een barbecue en vroeg of ik wilde komen. Dan geef ik daar een presentatie over Haarwensen. Of ik moet een keer naar een Rotary Club. Op dinsdagmiddag ben ik altijd op kantoor bij die meiden, voor als ik dingen moet tekenen of als er vragen zijn. Laatst zijn we bij de leverancier geweest en hebben we weer doorgesproken wat er voor verbeteringen weer kunnen plaatsvinden of we hebben een vergadering met alle steunpunten. We zitten met een salon in het Prinses Maxima Centrum waar ik weleens heen moet. Dus ik heb geen idee hoeveel tijd het werk voor Haarwensen me kost, dat houd ik ook niet bij. Het kan de ene week 2 tot 3 uurtjes op kantoor zijn en de andere keer moet ik een paar keer ergens heen.”

Toekomstplannen
Als je Yvonne vraagt naar haar toekomstplannen met Haarwensen, reageert ze terughoudend: “Er is geen groter verschil dan tussen Nederlanders en Belgen. Wij dachten in België te beginnen met een tweede Haarwensen, want dat was het makkelijkste, maar dat is wel heel erg tegengevallen. Ik heb altijd heel hard geroepen: Haarwensen goes Europe. Het idee is er best wel om richting Duitsland te gaan. Maar dat is natuurlijk een heel groot land en iedereen moet het ook naast zijn werk doen. Dus het is een stap die echt niet zo simpel is. In de ideale wereld zouden er wat landen bij komen.”

Of het succes van Haarwensen zich in de toekomst verder uitbreidt over Europa, zullen we moeten afwachten. Aan het enthousiasme en de drive van voorzitter Yvonne de Boer zal het in ieder geval niet liggen. Ik wil haar daarom namens al die kinderen met een haarwerk heel hartelijk bedanken voor het mooie werk dat zij in de afgelopen jaren gedaan heeft en hopelijk nog lange tijd zal blijven doen.

Auteur: Marianne van de Werken